Warunki logiczne
Następną cechą języków programowania jest występowanie operatorów logicznych, które są zwykle częścią instrukcji warunkowych. Operatorami logicznymi są między innymi: AND (iloczyn logiczny &&), NOT (negacja !) czy OR (alternatywa logiczna ||). W celu zasygnalizowania, że wartość a jest równa wartości b, używamy podwójnego znaku równania ==.
Przykładowe warunki logiczne:
/*
(x == 0) warunek jest prawdziwy jeśli x równa się 0;
(x != 0) warunek jest prawdziwy jeśli x NIE równa się 0;
(x <> 0) warunek jest prawdziwy jeśli x NIE równa się 0;
(x >= 0) warunek jest prawdziwy jeśli x większe bądź równe 0;
(x <= 0) warunek jest prawdziwy jeśli x mniejsze bądź równe 0.
*/
Instrukcje warunkowe
Instrukcja warunkowa (dalej if) to operacja na zmiennej, zwykle opierająca się na porównaniu danej zmiennej z wcześniej przygotowanym warunkiem. Często umożliwia zdefiniowanie wypadku przeciwnego (dalej else) po zakończeniu warunku średnikiem. Jeśli instrukcja warunkowa zawiera więcej czynności, to używamy nawiasów klamrowych { }.
Wartość bezwzględna:
boolean warunek = x < 0; // warunek x jest prawdziwy jeśli x < 0
if (warunek) x = -x; // jeśli warunek spełniony to wróć -x
else x = x; // w przeciwnym wypadku wróć x;
Zwróć wartość x;
Obliczanie obwodu trójkąta:
int a, b, c;
Przeczytaj a, b, c;
boolean warunek = (b + c <= a || a + c <= b || a + b <= c );
if (warunek) Wypisz „Nie można stworzyć trójkąta”;
else {
Wypisz „Obwód jest równy”;
Wypisz a+b+c;
};
Instrukcję warunkową if oznaczamy za pomocą rombu. Następnie od tej figury wydzielamy dwie strzałki: pierwszą odpowiadającą niespełnieniu warunku oraz drugą odpowiadającą spełnionemu warunkowi.
Obliczanie obwodu trójkąta:
Instrukcje warunkowe mogą być zagnieżdżone. W takim wypadku, po jednej instrukcji warunkowej następuje kolejna, która sprawdza dany warunek. Często w instrukcjach zagnieżdżonych występują kolejne instrukcje warunkowe dla przeciwnych wypadków.
Sprawdzanie wartości liczby x:
if(x <> 0){
if(x < 0) Wypisz „X mniejsze od zera”;
else Wypisz „X większe od zera”;
}
else Wypisz „X jest równe zero”;
Jedną z wariacji instrukcji warunkowej jest instrukcja przełącznikowa, inaczej switch. Jest to instrukcja warunkowa, która przewiduje kilka przypadków i posiada ciekawą konstrukcję. Jeśli przypadek posiada więcej warunków, to używamy nawiasów klamrowych. Głównie praktykuje się używanie w switchu wartości stałych.
Wybór produktu:
Switch (int x){ // przełącznik dla int x
case 1: Wypisz „Wybrano herbatę”; // przypadek dla x == 1
break; // przerwanie działania
case 2: Wypisz „Wybrano kawę”; // przypadek dla x == 2
break;
case 3: Wypisz „Wybrano lemoniadę”; // przypadek dla x == 3
break;
default: { Wypisz „Nie wybrano nic”; // przypadek domyślny
Wypisz „Nastąpi restart”; } // wcale nie ;_;
}
Switch możemy zobrazować pomocą sześciokąta, od którego wychodzi dana ilość rozgałęzień (tyle ile jest warunków wraz z przypadkiem domyślnym).
Wybór produktu:
Autor tekstu: Jacek Woźniak
